“We moeten nog aan Cambodjaanse riels zien te komen.” zeg ik tegen Manu als we in Koh Kong, de eerste stad over de Cambodjaanse grens rondfietsen.

“Wat doen we, hier pinnen?” stelt hij vervolgens voor als we toevallig langs een bank rijden waar een geldautomaat buiten staat.

“Ja, dat is wel het makkelijkst.” reageer ik opgetogen.

“Weet je hoeveel riel je voor een euro hebt?”

“Ik heb geen enkel idee.” beken ik. “Voor een euro heb je duizenden riels, maar ik heb niet kunnen onthouden hoeveel precies.”

“Ik vraag het wel binnen aan het loket.” oppert Manu. Hij stapt van zijn fiets en loopt naar binnen. Na een minuut of vijf staat hij weer voor me “1 euro is ongeveer 4.500 riel”.

We staan samen in het hokje van de geldautomaat. Bankkaart in de automaat. Welkom bij Canadia Bank. Toets het bedrag in wat u wenst op te nemen. Manu toets 450.000 in. GGGGGGGGGG de automaat moet hard denken. Transaction not accepted. En dan een uitleg over het waarom, wat we met ons steenkolen Engels niet helemaal begrijpen… Maar ‘please enter another amount’, nodigt ons uit om het nog een keer te proberen.

“Zou het teveel zijn?” zeg ik verbaasd. “Dat is toch niet zoveel 100 euro?”

“Ik zal de helft proberen”, besluit Manu en toetst 225.000 in. GGGGGGGGGG nee, de automaat is nog steeds niet akkoord en vraagt om wat voor reden dan ook, weer een ander bedrag in te toetsen of om ‘a Cancellation’. “Cancel de boel maar, voordat je het weet zie je je kaart niet meer terug.” zucht ik.

“Kijk!” roept Manu dan en wijst op de sticker aan de zijkant van de muur. “Wat zijn wij toch een stel sukkels, alles staat op die sticker uitgelegd.” Deze pinautomaat geeft maximaal 500 US dollars per transactie en maximaal 2.000 US dollar per dag.

Ik schrik me kapot. “Wacht even, hebben wij zonet geprobeerd 450.000 dollar te pinnen?”

“Ja, dat ding geeft alleen maar dollars volgens mij.” zegt Manu haast ongelovig. “Je kan hier helemaal geen riels pinnen….”

We sloffen onthutst naar buiten en nu loop ik op mijn beurt de bank binnen.

“Kan ik alleen maar dollars uit de geldautomaat pinnen?” vraag ik aan de zeer vriendelijke dame aan het loket. “Yes, alleen maar dollars. Riels komen hier in Cambodja niet uit de geldautomaat.”

“Maar ik wil riels hebben, geen dollars.” antwoord ik teleurgesteld.

“No problem hoor, u kan overal in Cambodja met dollars betalen. Bijna alle toeristen betalen gewoon met dollars.”

“Ik wil geen toeristische dollars, ik wil net als jullie met riels betalen.” reageer ik overrompeld. En dan verwijst ze me naar haar collega aan het wisselloket. Deze vriendelijke dame maakt me duidelijk dat alle automaten in het land alleen dollars geven, en dat alle Cambodjanen die heel graag willen hebben (nou daar zijn we de dagen erna wel achtergekomen…), maar als ik contante euro’s heb, kan ze die ook voor me wisselen in riels.

En zo heb ik tien minuten later de bijna half miljoen dollar die we hebben geprobeerd te pinnen, in een gigantische dikke stapel Cambodjaanse riels in mijn handen. Een wereld van verschil, maar toch voel ik me nu ook heel rijk…! ;-)